Andrzej Brzegowy

Andrzej Brzegowy urodził się 15 lutego 1962 roku w Radomiu. Studiował w latach 1987-1992 na Wydziale Grafiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi. Dyplom otrzymał w 1993 roku w pracowni drzeworytu prof. Andrzeja Bartczaka, aneks w pracowni malarstwa prof. Juliusza Narzyńskiego. Jest zatrudniony na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Radomskiego, gdzie prowadzi zajęcia z rysunku i grafiki warsztatowej. Uprawia twórczość w zakresie malarstwa, grafiki, rysunku i rzeźby.

O twórczości Andrzeja Brzegowego pisze Tamara Książek:

"Artystyczny debiut Andrzeja Brzegowego w 1994 roku dotyczył grafiki warsztatowej, którą rychło porzuca na rzecz rysunku. Rysunki które tworzył do końca lat 90-tych charakteryzuje tematyczne związanie z kręgiem problemów najbliższych artyście, tzn. domem, rodziną, odczuciem bliskości, a formalnie realizm przedstawień ze szczególnym uwzględnieniem plastycznej mocy oddziaływania światła. Kameralność tych pierwszych kompozycji rysunkowych, pewna czułość z jaką traktuje ludzi i przedmioty w nich przedstawiane przypomina malarstwo mistrzów holenderskich XVII wieku, którego wartości przyznaje artysta są mu szczególnie bliskie. Około roku 2000 w twórczości rysunkowej Andrzeja Brzegowego obserwujemy zasadnicze zmiany spowodowane odchodzeniem artysty od poziomu rysunku przedstawiającego, ku temu co wszelki rysunek konstytuuje - ku kresce. Rysunek określa się wobec bieli papieru. (Autor przyznaje, że rozpoczęciu pracy towarzyszy potrzeba natychmiastowej niwelacji onieśmielającej bieli. Rysunek niesie ze sobą rozpoznanie własnego zamierzenia i jego realizację nastawioną na ekspresję kreski. Wkraczanie kreski na biel papieru, jest też określeniem punktu źródłowego, pierwszego gestu zostawiającego ślad grafitu na papierze. Jest to też podjęcie decyzji o rozpoczęciu pracy i postępująca realizacja teraz już nastawiona na czystą ekspresję kreski. W rysunkach z lat 2002 - 2007, kreski i linie stanowią przede wszystkim budulec struktur formalno-wyrazowych, a więc takich organizmów, których elementy powiązane są funkcjonalnie i hierarchicznie. Kreski, już samym sposobem ich kładzenia wyodrębniają płaszczyzny i nadają charakter relacjom między nimi. Czasem są rwane, kładzione drapieżnie i ostro na papier - demonstrują mocniej linearność i opozycję. Wypracowany warsztat okazuje się niezwykle skuteczny przy realizacji prac, o których artysta mówi, iż są przedstawieniem doznań zrodzonych z przebywania w przestrzeni wypełnionej materią ożywioną i nieożywioną. Pejzaż w sensie plastycznym w jego przekonaniu jest wyborem elementów w nim występujących, których formy stara się upraszczać i geometryzować. Ostatnie z realizowanych rysunków przynoszą interesującą zmianę, polegającą na komplikacji ich formy i faktury. Wynika ona z nawarstwiania kresek różnej grubości i o różnym zagęszczeniu, układanych w różnych kierunkach. Zależy mi na tym aby kreska pozostawała czytelna niczym źdźbła trawy na łące - powiada. Przy takim postępowaniu powstaje struktura delikatnie pulsująca, a materia rysunkowa jest uporządkowana. Równolegle do powyższych prac Andrzej Brzegowy wykonuje serię rysunków z technicznego punktu widzenia bardziej skomplikowanych. Otóż pokrywa podłoże na którym ma powstać rysunek wielokrotnie farbą emulsyjną, barwiąc niektóre jej warstwy. Na tak przygotowanej powierzchni wykonuje rysunek. Skomplikowanie procesu twórczego powoduje że te prace mają bardziej malarski charakter. Jakkolwiek dotąd zmieniały się prace rysunkowe Andrzeja Brzegowego to co w nich zdaje się być dla artysty najważniejsze - to przekształcająca moc kreski".

Zamknij